De stokjes blijven omhoog steken. Na het vegen van het tuinpad en het terras zie ik ze nog steeds als fiere vlaggenmastjes omhoog staan. Het lijkt wel alsof ze onder de stenen aan het uiteinde vastgehouden worden. Na onderzoek op internet blijkt het een wormensoort te zijn die oude plantendelen via een opening tussen de tegels door naar binnen trekt. Langzaam verorberen zij de stengels van oude bladeren en voeden zich ermee. Wat ze daarna uitscheiden is heel vruchtbare compost voor je tuin.
Als zelfs de wormen met hun beperkte brein bijdragen aan de kringloop van de natuur, dan vraag ik me af waarom de mensen die aan de top van de voedselketen staan dat zo moeilijk vinden. Wellicht dat juist deze positie correctie lastig maakt. Ondertussen begint de piramide onder ons mensen te wankelen. We zien dat er gaten vallen in het evenwicht van de natuur. Denk bijvoorbeeld aan de bijen die de gewassen bestuiven waarmee wij ons voeden. Nu het voorbestaan van de bij bedreigd wordt door gebrek aan biodiversiteit en insecticiden heeft dit ook gevolgen voor de mens. Als je stenen uit de piramide trekt raakt hij instabiel. Wie bovenaan staat valt als eerste.
Als pioniersplek Levensboom voelen wij de verantwoordelijkheid om de aarde als thuis onder de aandacht te brengen. Als je deze planeet ziet als je huis dan zorg je daar met liefde en aandacht voor. Juist in het samen bezig zijn met duurzaamheid, minder is meer en hergebruiken is het gemakkelijk om als pionier een brug te slaan naar je doelgroep. Als christelijke organisatie mag je hierin voorop lopen uit respect voor de schepping en onze Schepper.
Simone van der Lans – pionier Levensboom in Zutphen
Simone van der Lans deelt in een serie van zes blogs over het reilen en zeilen van pioniersplek Levensboom. Dit is haar tweede blog.