Hebben jullie dat nou ook, zo aan het einde van het seizoen?
Dat je je net ‘legioen’ voelt, die hoofdman uit Marcus 5?
Hij zat met handen en voeten gebonden, had legioen stemmen in zijn hoofd.
Nou, zo voel ik het soms ook wel: zoveel te doen, to-do-lijstjes die alleen maar langer worden, afspraken die je eigenlijk nog wilt maken, dingen die je op moet ruimen (ken je ‘Dingen’ van Brigitte Kaandorp? – dat). Met handen en voeten gebonden en allerlei stemmen die van alles van me willen: werk, privé… alles is druk.
Ik kan me voorstellen dat de man in paniek raakte toen Jezus op hem af kwam. Nóg een stem die iets van hem zou eisen, nóg meer drukte. Ga weg!
Als Jezus de man aankijkt en zijn naam noemt, ontstaat er rust. Ineens weet de man wat écht belangrijk is in het leven en al het andere verlaat zijn hoofd.
Rust, weldadige rust en stilte volgen.
Tegen het eind van Marcus 6 zegt Jezus het ook tegen zijn leerlingen, als ze een drukke tijd achter de rug hebben: ‘Ga nu mee naar een eenzame plaats om alleen te zijn en een tijdje uit te rusten.’.
Iedereen heeft rust nodig, op zijn tijd.
Een hoofd dat stil wordt, even geen taken, opdrachten, opdringerige gedachten en dingen, maar rust. En dat je dan weet dat het góed is.
Je bestaat niet vanwege je roeping, je verplichtingen, to-do-lijstje en al je andere super(wo)man gevoelens. God noemde de mens ‘goed’ toen hij nog niks gepresteerd had. Gewoon omdat hij er was. God noemt jou goed, omdat je er bent.
Of je deze zomer nu verre landen gaat bezoeken, of vooral je eigen balkon of achtertuin bezoekt, ik hoop dat je het ergens vindt: rust om je prioriteiten helder te krijgen, rust om bij te komen en óp te ademen, rust om te luisteren naar die stem, die je naam noemt. Opdat je weet: ik mag er zijn.
Goede vakantie!
