Otto Grevink is pionierbegeleider van een kleine tien plekken. Geregeld is hij in gesprek met pioniers. Ook nu tijdens de corona crisis. Hieronder een impressie van een gesprek met… Otto, nu in de rol als pionier in Waalwijk. Een interview over de impact van de maatregelen en voorzichtig vooruitkijken naar het volgende schooljaar.
Hoe gaat het met jullie team?
De corona-uitbraak heeft best wat met ons gedaan. Een aantal teamleden hebben sowieso al zorgen om hun gezondheid, dus we waren ook best snel in ons besluit om voorlopig onze activiteiten op te schorten. In één gezin uit ons team heeft ook corona geheerst. Dat maakt ons erg voorzichtig, ook voor de toekomst. Nu het schoolleven langzaam weer op gang komt ervaren we dat we niet meteen meekunnen, en dat we ook niet goed weten wanneer wel. Toch voelen we ons ook gezegend dat het gelukt is corona verder buiten de deur te houden.
Hoe wordt de omgeving waarin jullie pionieren getroffen door het coronavirus?
Het aantal zieken was hier hoger dan gemiddeld in Nederland, dus iedereen hoorde wel van iemand die het heeft gehad, of die eraan bezweken is. We liepen hier in Brabant natuurlijk twee weken voor op de rest van Nederland en voelden de dreiging misschien ook wat meer. Hoewel veel mensen thuis kwamen te werken, draaide de noodopvang ook overuren. Op school moest er een hele snelle omschakeling worden gemaakt naar digitaal en op afstand lesgeven. Er is ontzettend hard gewerkt! En nog steeds. Tot vlak voor nieuwe versoepelingen is vaak nog steeds niet zeker of ze doorgaan. Dat vergt voor leerkrachten, ouders en leerlingen een enorme flexibiliteit. Het voordeel is wel dat de kinderen erg veel zin hadden om weer naar school te gaan!
Wat gaat er nu anders? Wat kan er? Wat kan er niet?
Alles eigenlijk. We zijn pas net begonnen, en hadden net onze eerste Kliederklas na de opening gepland. Die ging dus niet door. Omdat we net begonnen zijn, hebben we nog geen netwerk van ouders en leerlingen. Door de coronacrisis kunnen we daar ook niet aan werken. We wilden op het schoolplein koffiedrinken met ouders. En langsgaan in de klassen bij de kinderen en hen ontmoeten na school. Maar dat kan nu allemaal niet. Ook niet nu de scholen weer begonnen zijn. Op school zoekt iedereen zijn weg, en ouders moeten niet blijven hangen. Voor ons is het schooljaar praktisch voorbij, en daarmee tweederde van ons eerste pioniersjaar.
Wat voor invloed heeft de coronacrisis op jullie plannen?
Een grote invloed. Werken aan contacten met leerlingen en ouders lukt nu niet op de manier die we bedacht hadden. En ook het uitbreiden van het team staat even on hold, want die mensen die zoek je niet en vraag je niet alleen actief, maar die komen je in zekere zin ook tegemoet of vallen je toe terwijl je met de doelgroep bezig bent. Wel kregen we een taak in onze schoot geworpen die ons eigenlijk erg goed ligt: voor het thuisonderwijs zijn we Bijbelverhalen gaan vertellen op video, met filmfragmenten, liedjes en korte verhaaltjes van onszelf. Richting Pasen pikten nog drie andere scholen dat op. En uiteindelijk hebben we met hun steun en die van Jong Protestant een online-paasviering georganiseerd met Matthijs Vlaardingerbroek en Marcel Zimmer. Zo kwamen we niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk ‘in beeld’. Al is de interactie natuurlijk wel minimaal. Maar we hopen dat onze bekendheid een voedingsbodem is om later weer echt contact te kunnen leggen. Voor de zomervakantie krijgen alle gezinnen van drie scholen een strandbal van ons, die past bij de vuurtoren die altijd als baken van licht brandt als we Bijbelverhalen vertellen.
Hoe anders is de zomer in jullie omgeving en voor jullie zelf, en wat kunnen jullie met de ruimte die er ontstaat daarin betekenen als pioniers (voor thuisblijvers, rustzoekers, mensen die minder te doen hebben)?
De scholen zijn dicht tijdens de zomervakantie, maar we overwegen om wel iets mee te geven aan de gezinnen, mogelijk het materiaal dat Matthijs Vlaardingerbroek ontwikkelt voor twee vakantiebijbelweken of het zomerboekje van Kliederkerk. Zelf zijn we natuurlijk ook allemaal op vakantie, thuis of elders, en die vakantie hebben we zelf ook nodig. Het is ondanks dat we weinig aan onze oorspronkelijke plannen hebben kunnen doen, wel een erg intensieve tijd geweest.
Wat zijn momenten die energie geven?
Als we bezig zijn met Bijbelverhalen ontdekken we altijd wel weer wat. Het verhaal over Esther vertelden we rond Bevrijdingsdag. Wat een prachtig en hoopvol verhaal is dat! Ook in het verhaal van Daniël ontdekten we fragmenten die we zelf helemaal niet zo goed kenden, maar wel heel leuk zijn om te vertellen. En de paasviering was een echte energizer. Al die professionals bij elkaar, mooie verhalen, mooie liedjes: heerlijk om te maken en te doen!
Wat zijn momenten die energie kosten?
De zorgen om elkaars gezondheid, en ook de onzekerheid over hoe de epidemie zich ontwikkelt en wat dat voor ons persoonlijk en voor ons pionierswerk betekent. En hard werken kost ook gewoon energie, hoe leuk alles ook is om te doen. We moeten ook goed op onszelf en elkaar letten.
Hoe kijken jullie tegen de nabije toekomst aan?
Geen idee. Vooralsnog is ons schooljaar feitelijk over. Wat we vanaf september kunnen doen weten we niet. Maar we hopen wel dat er weer veilige ruimte kan zijn voor contacten met kinderen en ouders. En anders hopen we op nog meer inspiratie en creativiteit om het op een andere manier vorm te geven: als het niet kan zoals het moet, dan moet het zoals het kan.
Wat geeft je hoop?
Kinderen geven altijd hoop. Dat ze weer zin hebben in school, dat ze lekker buiten spelen en hun gewone leven weer oppakken en zich niet teveel zorgen (hoeven te) maken geeft hoop. Wat ook hoop geeft is dat we ervaren dat de Geest altijd weer helpt om nieuwe wegen te vinden. Dus we komen er wel, al duurt het misschien even.
Is er specifiek voor jullie pioniersplek iets waar we voor kunnen bidden?
Voor de gezondheid van mijn medepioniers, vanwege chronische ziekten en daardoor grotere kwetsbaarheid, en vanwege uitgestelde en nieuwe behandelingen. En voor uitbreiding van ons team.