Regelmatig ga ik met de hond naar het bos. Dat is voor mij altijd een heerlijk moment om even te ontspannen.
Vanmorgen liep het echter anders. Er waren een paar hardlopende mannen met een trainer met een iets te luide stem. Loop je diep in gedachten, schrik je je een ongeluk van iemand die ‘HOOOOO MAARRRR’ of ‘HOU-VOL’ brult.
Er was ook een groepje nordic walkers met een enthousiaste trainer. Deze man had, heel klassiek, een fluitje meegenomen. Een fluitje!!! Zodat het hele bos fijn mee kon leven met zijn instructies. Zodat ik overal kon horen waar de groep zich ongeveer bevond. Ge- wel – dig.
Ik probeerde me er niet aan te storen – en dus stoorde ik me er mateloos aan. Ik kreeg er schoon genoeg van.
Ik probeerde ze te ontlopen – maar hoorde ze overal.
Langzaam maar zeker begon mijn normaal zo ontspannen wandeling te veranderen in iets stressigs.
En ik had al zo’n drukke periode gehad. Waar had ik dit aan verdiend? Mijn inner dramaqueen nam lekker de ruimte.
Maar toen bedacht ik me dat dit een mooie metafoor is voor de situatie waar we momenteel inzitten. De situatie met COVID19. Als een irritant fluitje komt het overal in ons leven terug. Je maakt een plan en … snnneeerrrpp … teveel risico op besmettingen. Je wilt iets organiseren maar … ‘HOOOO MAAAARRRRR’… de kans op overtreden van maatregelen is te groot.
Je kunt proberen je er niet aan te storen – maar je stoort je er mateloos aan. Je hebt er schoon genoeg van.
Je kunt proberen het te ontlopen – maar het is overal.
Je leven is veranderd en het is niet makkelijker geworden, de laatste tijd. Je hebt geen inner dramaqueen nodig om je dat te realiseren. Iedereen reageert daar anders op, maar hoe je het ook beleeft; er is iets veranderd.
In de bijbel lezen we dat ook regelmatig: levens veranderen, storten in soms. Groepen of individuen krijgen te maken met situaties die de boel op zijn kop zetten. En iedereen reageert anders.
Dan kun je terugkijken en je afvragen ‘waar we dit aan verdiend hebben’. Je kunt ook doen waartoe de grote profeten en Jezus ons oproepen: kijk vooruit. Erken wat er is, en kijk van daaruit naar de toekomst. Hoe kun je de komende tijd leven vanuit Gods Koninkrijk?*
Ik heb mijn inner dramaqueen tot zwijgen gebracht en geaccepteerd dat er meer bosgenieters zijn. Dat het goed is dat deze mensen zo sportief zijn. Dat ik er mee moet leven. Ik ben mijn hond gaan trainen: hij moet stil staan als ik ‘HOOOOO MAAARRRR’ roep. Volgende keer neem ik een fluitje mee…
*Lees meer hierover in God en de pandemie van Tom Wright
