‘Mag ik je een knuffel geven?’, vroeg zij toen zij bij het afscheid mijn betraande gezicht zag. ‘Nee, liever niet,’ zei ik en ik stak mijn hand uit ter afsluiting van onze ontmoeting. Zo gezegd, zo gedaan en we maakten er verder geen woorden aan vuil.
Desondanks bleef het voorval een tijdje in mijn hoofd. Mijn eerste gedachten waren: Was ik niet te streng? Ik had haar eerder wel begroet met een omarming. Zelf in gang gezet of toegestaan? Geen idee, maar op dit moment wilde ik het niet. Hoezo? De meeste hugs duren zo’n drie seconde dus waar had ik het over?
Feitelijk doet het er niet toe, waarom ik op dat moment geen omarming wilde. Of ik het nou wel of niet goed kan uitleggen, het maakt niet uit. Hoe goed de bedoeling van de ander ook is – en daar twijfel ik helemaal niet aan – het maakt niet uit. Nee is nee.
Zelf heb ik ook wel eens ‘nee’ gehoord toen ik een ‘hug’ wilde inzetten. En dat is flink schrikken. Want ik wilde alleen maar….? Ongemakkelijk, want op afstand gehouden. Hoe klein het voorval ook lijkt, het deed pijn, zo’n ervaring van afwijzing. Maar dat zegt meer over mij dan over de ander. Kortom: huiswerk voor mezelf. 😉
Ook in pioniersplekken wordt veel geknuffeld. Mensen delen van alles met elkaar, onderling in het team, en ook met de bezoekers (van jong tot oud). En pionieren is spannend, is buiten de gebaande paden treden; hoop en teleurstelling, kritiek en enthousiasme wisselen elkaar voortdurend af. Dan heb je elkaars bemoediging wel nodig. En voor je het weet roept iemand: ‘Grouphug!’.
Niemand is gebaat bij een knuffelpolitie, maar het kan geen kwaad er eens over te praten. Waarom geeft iemand graag een knuffel, waarom schudt een ander liever de hand? Is er genoeg ruimte in jullie pioniersgroep om nee te zeggen of is de gewoonte ‘contact = hug, zo doen we dat hier’? En vergis je niet: een bezoeker zegt makkelijker nee tegen een medebezoeker dan tegen een pionier of een andere informele leider.
Is dit een pleidooi voor kil&afstandelijk? Totaal niet. Maar als je met iemand meeleeft en dat wilt laten zien, breid je palet eens uit. Een knuffel is niet de hoogste vorm van ‘echt’ contact. Wat dacht je van de vraag: ‘Kan ik wat voor je doen?’
Berendien Bos – vertrouwenspersoon
Veiligheid en vertrouwen in pioniersplekken is belangrijk. We gaan er in de leergemeenschap pionieren op verschillende manieren aandacht aan besteden. Daarbij zullen we steeds verwijzen naar het bestaande materiaal. Voor meer informatie over ‘veilig pionieren’ kun je terecht op www.protestantsekerk.nl/veiligpionieren.
Of neem contact op door te bellen (030 880 1880) of een mail te sturen naar info@protestantsekerk.nl.
Foto: Gaelle Marcel