Wie pioniert betreedt het vrije veld van schuivende theologische kaders. Op trainingsdagen merken we dat indelingen als ‘orthodox’ of ‘vrijzinnig’ allang niet meer relevant zijn. Grenzen zijn fluïde geworden. Bovendien schoffelen ervaringen in een veranderend spiritueel landschap ons denken over God nogal eens om. Pionieren brengt leven, maar ook vragen in de brouwerij. Want je merkt, het vertrouwde binnenkerkelijk jargon gaat ‘em niet meer worden in gesprek met mensen die aanwaaien op je pioniersplek. Je staat in je hemd.
Juist op dit punt moeten we niet gaan hakkelen. Deze ervaringen vragen in je pioniersteam allereerst ruimte om elkaar te beluisteren. Vervolgens om samen te zoeken naar theologische reflectie, met ijkpunten als: hoe verhoudt deze ervaring zich met Bijbelse stemmen, en zien we aanknopingspunten bij de vroege Jezus-beweging? Intrigerend vind ik ook de vraag hoe we dit alles vruchtbaar kunnen maken in het geloofsgesprek binnen de lokale gemeente. Het zou wel eens belangrijk kunnen zijn voor de kerk van morgen om rekening te houden met nieuwe ritselingen van de Geest in de hedendaagse cultuur. Zou het kunnen zijn dat wij door onze verkokerde brillen soms nauwelijks kunnen zien wat God in het vrije veld al aan het doen is?
Lex Boot – pionierspastor
Foto: www.shutterstock.com