In deze wekelijkse rubriek vertellen we hoe verschillende pioniers omgaan met de maatregelen om verdere verspreiding van het coronavirus te voorkomen. Deze week CRUX met Wolter Stijf.
Hoe gaat het met je?
Er zitten heel verschillende kanten aan deze tijd. Aan de ene kant is het heel lastig. Ik zit snel op persoonlijke contacten. Ik mis het dat ik mensen niet meer in de ogen kan kijken. Op die vorm heb ik echt moeten inleveren. Voor mij persoonlijk is dat heel ingrijpend.
Maar laten we ook kijken naar wat wel kan. Ik ben niet iemand die de hele dag klaagt over wat er allemaal niet kan. Ik houd ervan nieuwe gebieden te exploreren. Zo heb ik enkele keren een meditatief moment met musici opgenomen. Voor de komende tijd staat dat ook weer gepland. Dat monteren we en delen we online. Ik ken iemand in de wijk die hier enorm van geniet.
Wat is de impact (van de maatregelen om corona te bestrijden) op je pioniersplek?
Vrij ingrijpend. We zijn een pioniersplek in een omgeving waar je vanaf het begin alles hebt opgebouwd. Met een inbreuk als deze crisis gaan dingen anders lopen. Activiteiten en bijeenkomsten gaan niet door. Onze jaarlijkse bijeenkomst ‘Sterke verhalen’ (Bijbelverhalen omlijst door klassieke muziek) is opgeschort. Eerst richting de zomer, maar nu moeten we opnieuw afwachten of dat wel kan. Dat maakt het wel onzeker.
Hoe ga je daarmee om? Hoe ziet een dag pionieren er nu uit?
Ik zoek de uitdagingen wel op. Als pionier kom ik bij mij thuis regelmatig samen met enkele bezoekers. Geheel binnen de maatregelen aangaande de coronacrisis. En bewaken we de anderhalve meter. Wel de fysieke afstand, maar geen geestelijke afstandelijkheid.
Soms rondom een glas wijn, voeren we persoonlijke gesprekken. Over wat deze tijd voor mensen betekent. Voor de toekomst? Voor het werk?
Ik doe boodschappen en spreek mensen in de supermarkt en op straat. Verder gebruik ik de tijd om te bouwen aan de nieuwe website van CRUX.
Heeft deze (corona)crisis ook iets nieuws opgeleverd?
Jazeker! In het verleden hebben we een buurtplatform opgericht ‘buurtbatterij’. Dit is een tweeledig netwerk. Aan de ene kant thematiseren we onderwerpen rondom energiehuishouding en duurzaamheid. En aan de andere kant staat het ontladen van emotionele spanning op de agenda. We zitten in een wijk vol 30-ers en 40-ers met de druk van jonge gezinnen, werk en dure hypotheken. Dit netwerk bestond dus al, maar kwam nooit echt van de grond.
In alle heftigheid is het nu op de voorgrond gekomen. Wat eerst een handjevol mensen was is nu een grotere groep mensen die iets voor de wijk willen betekenen. We brengen in kaart wat er speelt en zoeken naar mogelijkheden om te helpen. Verschillende disciplines komen bij elkaar. CRUX is een onderdeel van dit platform. De mens bestaat niet alleen uit lichaam, maar ook uit emoties. Rondom zingeving en betekenis spelen we een rol. Versneld komen we zo in contact met de wijk. Dit levert veel nieuwe contacten op, ook voor straks. Aandrijving is de corona crisis, maar we heffen het netwerk en de contacten daarna niet op. Het hart dat is gaan kloppen blijft kloppen.