De bladblazers zijn er weer. Misschien waren ze in de aanbieding want ze loeien alom om me heen. Een overbuur, verder echt een toffe kerel, lijkt het belangrijk te vinden dagelijks zijn tuin te ontdoen van elk gevallen herfstblad. Rond de klok van vijf wordt al wat gevallen is driftig samengeloeid en in de container gestort. Irritant geluid, en zo jammer voor de aarde. Blad dat we rustig laten liggen transformeert immers tot humus en nieuwe voeding. Zo werkt de natuur.
Zo werkt ook de dynamiek in onze ziel. Wat eens frisgroen was moet worden losgelaten. Soms op een milde manier, soms tegen wil en dank in een storm die niet voorspeld was. Ervaringslagen van vreugde én verdriet, voldoening én teleurstelling, vormen de humus voor nieuwe voeding voor nu. Als we de pijn in alles wat viel dan maar niet gaan containeren en wegstoppen. Of al loeiend doen alsof het er niet is. Pas als we herinneringen openen, laten vallen op de adem van de wind, en vervolgens laten rusten in de aarde van vrede kunnen ze in liefde transformeren. Dat geldt voor ons persoonlijk.
Dat geldt ook voor alles wat in ons proces van pionieren gevallen is, en kennelijk móest vallen ook al deed het pijn. Stop met bladblazen, omvorming is in de beweging van de Geest altijd mogelijk. Een mooi adventsthema om in je pioniersteam te bespreken! Voor een persoonlijk gesprek hierover sta ik uiteraard ook voor je open. Goede herfsttijd.
Lex Boot – pionierspastor
Foto: www.shutterstock.com